Geboorte Rive | Delft

20 juli 2019

Soms laat een zwangerschap lang op zich wachten, soms is het daar ineens.
Soms laat een geboorte wat lang(er) op zich wachten en soms is het lichaam er ineens klaar voor…..

Veronique en Perry laten mij al vroeg in het jaar weten dat zij hun tweede kindje verwachten. Ook bij de geboorte van Bay was ik onderdeel van hun ‘team’. Hun tweede wonder wordt verwacht op 27 juli; jammer genoeg middenin mijn vakantie. En ook al gaan we niet naar het buitenland en is mijn hart er goed genoeg voor, ook ik heb mijn vrije dagen nodig.
Uiteindelijk spreken we af om een back-up te vragen die mij kan vervangen tijdens mijn vakantiedagen. Je weet nooit hoe de zaken verlopen, maar gelukkig kun je bepaalde zaken vooraf bespreken en inzetten in geval van nood. Dit is tevens een groot voordeel van mijn lidmaatschap bij geboortefotografen.com. Met heel fijne collega’s kan ik op momenten dat het nodig is, op ze bouwen.

Wanneer Veronique 34 zwanger is, mag ik het gezin fotograferen in de vorm van een zwangerschapssessie. Een super coole jurk wordt uitgekozen via Mii-Estillo. Dit bedrijf maakt speciale jurken voor de zwangerschapsfotografie. Zelf heb ik ook 3 zwangerschapsjurken waaruit gekozen kan worden. Vervolgens bedenken we een geschikte locatie. Uiteindelijk wordt het de Oude Soda fabriek in Schiedam. Een favoriete keuze voor mij als het gaat om een binnenlocatie. Op en top oude materialen, authenticiteit, sfeervol en niet onbelangrijk is het geweldige strijklicht wat door de smalle raampjes naar binnen schijnt. Het stel heeft enkele wensen als het gaat om poses en samen met dochter Bay hebben we een heerlijke ochtend. Ik ervaar ontspannen, aanstaande ouders die de herinnering van hun zwangerschap voor altijd willen blijven koesteren. Een zwangerschap is en blijft voor een iedereen een bijzonder moment in zijn/haar leven. Dat speciale gevoel van nieuw leven in je buik is een unieke ervaring voor iedere moeder.

Op een vrijdagochtend ontvang ik een bericht van Veronique dat ze om de 10 minuten krampen heeft. Ze kijkt het voorlopig nog even aan, echter aan het einde van de dag, bericht ze mij met het feit dat er verder niets zorgelijks gaande is en dat ze lekker gaan slapen.
De ochtend erna bericht Perry mij dat de verloskundige die ochtend is geweest. Veronique heeft 1cm ontsluiting, echter dit kunnen ook nog voorweeën zijn.

Later op diezelfde ochtend rond 10.30 uur, vertelt Perry dat de weeën heftiger voelen met 2-3 cm ontsluiting. Ze laten weten dat de verloskundige om 12.15 uur weer komt kijken.
Zelf besluit ik om nog een rondje hard te lopen, zodat ik om 12.15 uur weer paraat sta voor ze. Wanneer ik 5 tellen thuis ben, belt Perry mij om door te geven dat ze over een kwartier naar het ziekenhuis rijden om nog op een enigszins comfortabele wijze naar Delft te kunnen rijden.
Als een speer ren ik naar de douche en binnen 20 minuten zit ik ook in de auto op weg om nieuw leven te mogen vastleggen. Gedurende mijn rit in de auto, stijgt bij mij de gezonde spanning over hoe de geboorte zal verlopen en of ik inderdaad die momenten kan pakken die van waarde zullen zijn voor Perry en Veronique.

Ik ontmoet het stel op kamer 8. Het is dan bijna 12.30 uur.
Veronique heeft nog steeds 3cm ontsluiting. De weeën komen gestaag, echter Veronique kan ze nog prima aan. Om de weeën wat beter te kunnen verwerken, kruipt Veronique lekker onder de douche. Op een stoel aan de muur, laat Perry het warme water over Veronique heen lopen.
Na een klein uurtje wil Veronique heel graag weten waar ze staat. Hangend aan het bed, vangt ze haar weeën op. Ze geeft aan dit niet de hele middag meer vol te houden. Na een check van de verloskundige, zit ze op 4-5 cm ontsluiting. Voor Veronique is dit een tegenvaller.
De verloskundige bespreekt met het stel wat de mogelijkheden zijn. Het breken van de vliezen en pijnbestrijding zijn enkele opties. Het breken van de vliezen kan wel heftigere weeën opleveren, maar de geboorte zou sneller plaats kunnen vinden. Veronique ziet wel op tegen de heftiger wordende weeën, maar besluit mee te gaan in de optie van het breken van de vliezen. Nadat dit is gebeurd, worden de weeën zeker daadkrachtiger en rond de klok van 14.30 uur, heeft Veronique 7cm ontsluiting. Veronique moet nu door een kritieke en pijnlijke fase heen bijten. Met haar handen over de ogen geslagen, spreekt ze zichzelf toe. Dit zijn de spreekwoordelijke laatste loodjes. Met Perry aan haar zijde, die de rust en het vertrouwen bij Veronique kan overbrengen, gaat ze de strijd weer aan.

Op een zeker moment, zie en hoor ik aan Veronique dat de weeën veranderen naar persdrang. Het woord wordt niet uitgesproken, maar we voelen het allemaal. De verloskundige maakt zich klaar en ook een verpleegster voegt zich toe aan het team van professionals. Ook ik zoek mijn favoriete plekje, zodat ik goed kan vastleggen hoe Perry de baby kan aanpakken.
En inderdaad, wanneer Veronique wat mee duwt in de wee, zien we het hoofdje al komen.
Dit is een serieus en spannend moment voor de ouders en ook voor mij als fotograaf. Heb ik hèt moment wel mooi in beeld, kan ik ze de sfeer meegeven, kan ik geven waar deze ouders zo naar verlangen?? Het aller eerste moment waarop ze hun kindje voor het eerst zien. Het gevoel van de liefde voor je baby voor altijd willen en blijven koesteren.


Op dit moment sta ik aan het hoofdeinde en naast Veronique. Ik zie dat het hoofdje geboren is, echter ik zie alleen nog maar het haar. Veronique knijpt de hand van Perry bijna fijn. Ik zie gespannen vingers… In een split second, besluit ik van mijn plekje weg te gaan om te kijken of ik het verfomfaaide gezichtje van de baby kan zien. En inderdaad, met 3 shots heb ik het gezichtje te pakken. In versnelde pas keer in terug naar mijn huidige stek, nog altijd in spanning afwachtend op die aller laatste wee. Kun je nagaan, hoe lang die laatste wee op zich laat wachten…?!
En dan is het eindelijk zo ver. In de laatste wee wordt een prachtig meisje geboren wat wordt opgevangen in de grote, veilige handen van papa. Kundig en zacht brengt hij het meisje naar de borst van Veronique die haar met open armen ontvangt. Fan-tas-tisch dit moment hoe zij haar armen naar haar baby uitstrekt, het in haar armen sluit en met een gevoel van overwinning, verlossing en vreugde deze geboorte kan afsluiten. De magische krachten die nodig zijn om een kindje geboren te laten worden heb ik zonder twijfel gespot. Buitengewoon subliem!!

Vader Perry mag de navelstreng doorknippen. Ik maak foto’s van de aller eerste momenten van aanraken, de geur, de herkenningen en opnieuw leren kennen. Ik fotografeer de placenta en een prachtige navelstreng. Het meisje wat de naam Ríve krijgt, mag voor de eerste keer aan de borst. Beschuit met muisjes wordt de kamer binnen gebracht en er wordt officieel geproost op de geboorte. Een toost met appelsap!

Nadat Perry en Veronique even samen bijkomen en ik mijn boterhammen eet in de zusterskamer, kijkt de verloskundige de baby na. Ook dit leg ik allemaal voor ze vast. Ríve wordt gewogen en voor de foto houdt de verloskundige haar nog één maal in de foetes houding. Op die manier kunnen we zien hoe de baby 9 maanden lang in de buik zat. Vervolgens komt het moment dat de grote zus gebeld gaat worden. Het is natuurlijk rete spannend hoe zij zal reageren bij het zien van haar zusje.
Even voor vijven stapt grote zus Bay de kamer binnen. Met haar handjes voor haar mond geslagen van verbazing, kijkt ze door het doorzichtige plastic van het ziekenhuiswiegje. Waanzinnig moment! Met haar kleine handjes bevoelt ze de buik van haar moeder en ziet dat de buik nu leeg is…..
Natuurlijk heeft Bay ook haar opa en oma meegenomen. Nadat ik ook deze momenten van vreugde en blijdschap heb mogen vastleggen, is mijn tijd gekomen om dit gelukkige gezin te verlaten.

Lieve Perry en Veronique,

Van harte gefeliciteerd met de geboorte van Ríve. Ik wens jullie alle geluk, hoop, liefde en wijsheid toe voor jullie prille gezin. Ik vond het fantastisch om dit speciale moment voor jullie te kunnen vastleggen en ik hoop dat je nog lang plezier mag beleven van deze prachtige herinneringen met jullie twee heerlijke kindjes Bay en Ríve!!

Veel lieve groeten,
Astrid Grootscholten Geboortefotografie